Pytanie
Jaka jest różnica między hermeneutyką chrystocentryczną a chrystoteliczną?
Odpowiedź
Hermeneutyka jest zasadą interpretacji, a teologiczna debata między interpretacją chrystocentryczną a chrystoteliczną stała się w ostatnich latach przedmiotem wzmożonej dyskusji. Chrystocentryczna interpretacja Pisma Świętego postrzega Stary Testament z chrześcijańskiego punktu widzenia, widząc Chrystusa lub Mesjasza na "każdej stronie" lub przynajmniej regularnie w pismach Starego Testamentu. Pogląd chrystoteliczny rozróżnia, że chociaż Bóg ("Jahwe") jest odnotowywany w całym Starym Testamencie i chociaż Jezus jest Bogiem, wiele fragmentów Starego Testamentu często określanych jako mesjańskie nie wskazuje bezpośrednio na Jezusa.
Teologowie reformowani często odrzucają pogląd chrystoteliczny, twierdząc, że stanowi on dodatkowe wsparcie dla dyspensacjonalizmu. Ci, którzy sprzeciwiają się poglądowi chrystotelicznemu, twierdzą, że Stary Testament jest chrystoteliczny, ponieważ jest chrystocentryczny, ostatecznie łącząc te poglądy w jeden bez dokonywania takiego rozróżnienia.
Ci, którzy popierają chrystoteliczny pogląd na Pismo Święte, zazwyczaj robią to jednak nie z chęci wspierania dyspensacjonalizmu, ale interpretowania fragmentów Starego Testamentu w ich oryginalnym, historycznym kontekście. Na przykład, kiedy Bóg ukazał się Mojżeszowi przy płonącym krzaku w Księdze Wyjścia 3-4, Mojżesz i jego żydowscy czytelnicy nie widzieli preinkarnowanego pojawienia się Jezusa, ale dosłowne, fizyczne pojawienie się Jahwe. Dopiero później ci, którzy czytali Nowy Testament, połączyli płonący krzew z Chrystusem.
Inny przykład można znaleźć w użyciu zaimków w liczbie mnogiej odnoszących się do Boga w Starym Testamencie. Na przykład w Księdze Rodzaju 1:26 czytamy: "Uczyńmy człowieka na nasz obraz i podobieństwo". Klasyczny pogląd chrystocentryczny zazwyczaj rozumiałby ten fragment jako zapowiedź Trójcy Świętej, w tym Jezusa w pierwszym rozdziale Biblii. Jednak pogląd chrystoteliczny mógłby postrzegać to jako hebrajską "liczbę mnogą majestatu". Była to forma używana przez królów i bogów w czasach starożytnych, w której potężna istota odnosiła się do siebie w liczbie mnogiej.
Jak widzimy na tych przykładach, ani perspektywa chrystocentryczna, ani chrystoteliczna nie jest niebiblijna; obie służą raczej jako odrębne sposoby interpretacji Starego Testamentu. Istnieje tendencja do zbytniego odczytywania Starego Testamentu z naszej obecnej perspektywy, co prowadzi niektórych uczonych do podkreślania przeciwnego podejścia, aby podkreślić pierwotnych odbiorców pism Starego Testamentu.
Z obu punktów widzenia można się wiele nauczyć. Z pewnością prawdą jest, że musimy zachować ostrożność czytając starotestamentowe teksty o Mesjaszu. Zbyt łatwo jest nam filtrować słowa Mojżesza lub Psalmów, na przykład, przez współczesny punkt widzenia, a nie przez światopogląd tych, którzy pierwotnie słyszeli to przesłanie.
Jednak warto również dostrzec wiele odniesień do Mesjasza w Starym Testamencie i ich wypełnienie w Jezusie. Pierwsi wierzący regularnie wykorzystywali pisma Starego Testamentu jako dowód na to, że Jezus był Mesjaszem. Do dziś takie studium oferuje potężne dowody na to, że Jezus jest Mesjaszem, który sam wypełnił przepowiednie o Przyjściu.
English
Jaka jest różnica między hermeneutyką chrystocentryczną a chrystoteliczną?
