Pytanie
Co Biblia mówi o ksenofobii?
Odpowiedź
Ksenofobia to strach lub nienawiść do wszystkiego, co obce lub zagraniczne, szczególnie w odniesieniu do ludzi. Ksenofob często odczuwa silną niechęć do osób pochodzących z innych kultur. Oskarżenia o ksenofobię czasami pojawiają się w debatach na temat nielegalnej imigracji lub tego, jak kraj powinien reagować na kryzysy uchodźcze. Ludzie mogą być również oskarżani o ksenofobię w dyskusjach na temat rasizmu i dyskryminacji lub jeśli dana osoba odmawia interakcji z osobami z innej kultury, nawet podczas podróży do obcego kraju. Biblia ma wiele do powiedzenia na temat naszych interakcji z innymi ludźmi.
Ksenofobia jest niewłaściwa dla chrześcijanina. Księga Rodzaju jasno pokazuje, że Bóg jest stwórcą wszystkich ludzi i że każdy z nas został stworzony na Jego podobieństwo (Rdz 1:27). Polecił Adamowi i Ewie, aby "byli płodni i rozmnażali się" (Rdz 1:28) i dał to samo polecenie Noemu po potopie (Rdz 9:1). To Bóg rozproszył ludzi po incydencie na wieży Babel (Rdz 11), skutecznie tworząc sytuację, w której zawsze będą istnieć ci, którzy są nam obcy. Najwyraźniej grzech zniszczył ludzkość, ale Biblia nigdzie nie wskazuje, że jedna narodowość lub grupa etniczna jest lepsza od innej. W rzeczywistości "nie ma różnicy między Żydem a poganinem, wszyscy bowiem zgrzeszyli i brak im chwały Bożej" (Rz 3:22-23), więc wszyscy potrzebujemy Zbawiciela. Objawienie 5:9-10 i 7:9-12 wskazują, że w niebie znajdą się ludzie z "każdego narodu, ze wszystkich plemion, ludów i języków".
Paweł i Sylas natknęli się na ksenofobię w Filippi, rzymskiej kolonii w Macedonii. Po kilku dniach głoszenia misjonarze zostali aresztowani. Oskarżenie, przed którym stanęli przed sędziami, było pełne ksenofobii: "Ci ludzie są Żydami i zakłócają porządek w naszym mieście. Opowiadają się za zwyczajami, których my, Rzymianie, nie możemy akceptować ani praktykować" (Dz 16:20-21). Oczywiście wszystko to było kłamstwem, a Paweł i Sylas byli, czego ich oskarżyciele nie wiedzieli, obywatelami rzymskimi (werset 37).
W Starym Testamencie Bóg daje wyraźne instrukcje dotyczące relacji Izraelitów z różnymi obcokrajowcami. Wiele z tych poleceń dotyczyło oddzielenia Izraela od innych kultur, ale w dużej mierze miało to związek z utrzymaniem duchowej czystości. Izraelici byli ludem wybranym przez Boga i mieli wyróżniać się spośród innych narodów. W szczególności nie mieli być zaangażowani w kult bożków otaczających ich narodów. Bóg zabronił Izraelitom mieszania się z Kananejczykami, w których ziemi mieli mieszkać (Pwt 7:3), ale nie miało to nic wspólnego z ksenofobią. Miało to wszystko związek z duchowymi granicami i zachowaniem duchowej czystości Izraela (Wj 34:16). Nawet to polecenie miało wyjątki. Salmon poślubił Rahab, Kananejkę z Jerycha (Mateusza 1:5). Mamy "nienawidzić" rzeczy, które nie pochodzą od Boga, takich jak fałszywi bogowie i grzech. Nie chodzi tu o nienawiść lub strach przed obcokrajowcami lub obcymi; chodzi o nielubienie tego, co jest "obce" Bożej prawdzie.
W rzeczywistości, jeśli chodzi o poszczególnych cudzoziemców, Stary Testament zawiera instrukcje dotyczące opieki nad cudzoziemcami i obcymi wśród ludu. Księga Kapłańska 19:34 nie może być jaśniejsza: "Cudzoziemca przebywającego wśród was należy traktować jak rodaka. Kochaj ich jak siebie samego". Księga Wyjścia 12:48-49 otwiera obchody Paschy dla cudzoziemców. Jeśli nie-Izraelita mieszkający wśród Izraelitów chciał obchodzić święto, mógł - pod warunkiem, że najpierw został obrzezany. Boże postanowienie, że żaden nieobrzezany mężczyzna nie może uczestniczyć w Passze, odnosiło się w równym stopniu do rodowitych Izraelitów, jak i obcokrajowców. Takie było prawo tego kraju. Kiedy Mojżesz wyznaczył sędziów dla ludu, poinstruował ich: "Wysłuchujcie sporów między waszym ludem i sądźcie sprawiedliwie, niezależnie od tego, czy sprawa dotyczy dwóch Izraelitów, czy Izraelity i cudzoziemca mieszkającego wśród was. Nie okazuj stronniczości w sądzeniu; wysłuchuj zarówno małych, jak i wielkich" (Powtórzonego Prawa 1:16-17). Jeremiasz 22:3 mówi: "Tak mówi Pan: Czyń to, co sprawiedliwe i słuszne. Ratuj z ręki ciemięzcy tego, który został okradziony. Nie czyńcie nic złego cudzoziemcowi, bezdzietnemu ani wdowie i nie przelewajcie niewinnej krwi na tym miejscu". Bóg często przypominał Izraelitom, że oni również byli kiedyś wędrowcami na obcej ziemi i wzywał ich do współczucia dla cudzoziemców żyjących pośród nich (Pwt 10:19; 23:7).
Stary Testament naucza, że Bóg nie jest stronniczy i że Jego plan zbawienia dotyczy wszystkich ludzi (Psalm 146:8; Dzieje Apostolskie 10:34-35). Tak, Bóg wybrał Żydów i za ich pośrednictwem wprowadził swój plan zbawienia, ale w żadnym wypadku nie zaniedbuje cudzoziemców. Rut, Rahab i jej rodzina są tego doskonałymi przykładami. Nowy Testament czyni Boże zbawienie pogan oczywistym. Jezus przyszedł, ponieważ "Bóg tak umiłował świat" (J 3:16). List do Galacjan 3:28 mówi wierzącym: "Nie ma Żyda ani poganina, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie. Jeśli należycie do Chrystusa, to jesteście potomstwem Abrahama i dziedzicami według obietnicy". Z pewnością nie jest to Bóg, który wzywa swój lud do nienawiści lub strachu przed ludźmi z innych kultur. W rzeczywistości Jezus powiedział swoim uczniom, aby "szli i czynili uczniami wszystkie narody" (Mt 28:19). Nic nie przeciwdziała ksenofobii lepiej niż Wielki Nakaz Misyjny.
Z Chrystusem w naszym życiu nie ma miejsca na ksenofobię. Nienawiść lub strach przed ludźmi, którzy są nam obcy, nie jest biblijny.
English
Co Biblia mówi o ksenofobii?
