Pytanie
Czym jest Apokalipsa Adama?
Odpowiedź
Apokalipsa Adama to starożytny gnostycki tekst, który prawdopodobnie powstał między 50 a 150 rokiem naszej ery. Jest częścią Biblioteki Nag Hammadi, zbioru wczesnochrześcijańskich i gnostyckich pism odkopanych w Egipcie w 1945 roku. Tekst jest napisany w języku koptyjskim i jest klasyfikowany jako część szerszego korpusu literatury gnostyckiej. Apokalipsa Adama, czyli Objawienie Adama, zgłębia tematy boskiej wiedzy, natury kosmosu i miejsca ludzkości w nim.
Apokalipsa Adama przedstawia się jako objawienie przekazane przez Adama jego synowi Setowi, opowiadające o wiedzy, którą Adam otrzymał od boskiej postaci przed upadkiem. W przeciwieństwie do relacji z Księgi Rodzaju w Biblii Hebrajskiej, która przedstawia jedynego prawdziwego Boga jako Stwórcę, tekst ten przedstawia dualistyczną kosmologię.
Apokalipsa Adama rozpoczyna się od Adama opowiadającego o tym, jak on i Ewa zostali stworzeni z boską, świetlistą naturą. Byli istotami światła, zamieszkującymi wyższe, duchowe królestwo. Jednak niższy, zazdrosny bóg - często kojarzony z Demiurgiem w myśli gnostyckiej - zwiódł ich, powodując upadek w materialną egzystencję. Upadek ten pozbawił Adama i Ewę boskiego światła i uwięził ich w materialnym świecie. Temat ten jest powszechny w gnostyckiej kosmologii, która przedstawia świat materialny jako wadliwe lub zepsute stworzenie odrębne od wyższych, duchowych królestw.
Głównym tematem Apokalipsy Adama jest rozróżnienie między prawdziwym, transcendentnym Bogiem a niższym bogiem stwórcą (Demiurgiem), który rządzi światem materialnym. Ten dualizm jest charakterystyczny dla wierzeń gnostyckich, które postrzegają świat materialny jako stworzony przez mniejszego boga, który jest albo głupi, albo niegodziwy.
Tekst Apokalipsy Adama mówi również o przyszłym zbawicielu, który przyjdzie, aby przynieść oświecenie i wyzwolenie potomkom Seta, sprawiedliwego potomstwa Adama. Zbawiciel ten jest czasami interpretowany jako odniesienie do Jezusa. W ramach chrześcijańskiego gnostycyzmu Jezus jest postrzegany jako postać ludzka i odkrywca ukrytej wiedzy, który przychodzi, aby obudzić boskie światło w ludzkości. Jednak odniesienie do "wielkiego iluminatora" w Apokalipsie Adama nie jest wyraźnie powiązane z Chrystusem, a brak wyraźnych idei chrześcijańskich prowadzi niektórych uczonych do wniosku, że tekst jest dziełem czysto żydowskim.
W gnostycyzmie teksty takie jak Apokalipsa Adama nie były po prostu alternatywnymi wersjami biblijnych historii, ale uważano, że zawierają głębsze, ezoteryczne prawdy. Gnostycy wierzyli, że zbawienie przychodzi przez gnozę, czyli specjalną wiedzę, a nie przez samą wiarę. Wiedza ta często obejmowała zrozumienie prawdziwej natury kosmosu, pochodzenia ludzkości i sposobów ucieczki ze świata materialnego, aby powrócić do boskiego królestwa.
Apokalipsa Adama podkreśla potrzebę oświecenia i rozpoznania prawdziwego boskiego królestwa. Odzwierciedla gnostycką wiarę w ukrytą prawdę, która jest dostępna tylko dla tych, którzy posiadają odpowiednią wiedzę.
Apokalipsa Adama zapewnia cenny wgląd we wczesne formy nieortodoksyjnej myśli judeochrześcijańskiej. Dzieło to nie jest częścią natchnionego Pisma Świętego, ale można je studiować ze względów historycznych, kulturowych i filozoficznych.
English
Czym jest Apokalipsa Adama?
