Pytanie
Czy rewolucja amerykańska stanowiła naruszenie Listu do Rzymian 13:1-7?
Odpowiedź
Wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych była przełomowym wydarzeniem w historii świata, a powstała w jej wyniku republika konstytucyjna stworzyła najbardziej wolne i produktywne społeczeństwo w historii. Nikt nie może zaprzeczyć, że większość ojców założycieli była ludźmi religijnymi ani że wolność, o którą walczyli, przyniosła korzyści milionom ludzi, ale czy ich bunt przeciwko Anglii był uzasadniony z biblijnego punktu widzenia? A konkretnie, czy rewolucja amerykańska stanowiła naruszenie Listu do Rzymian 13:1-7?
W latach poprzedzających wojnę o niepodległość kwestia uzasadnionego buntu była szeroko dyskutowana, a po obu stronach sporu znaleźli się dobrzy ludzie. Nic dziwnego, że większość angielskich kaznodziejów, takich jak John Wesley, nawoływała kolonistów do powściągliwości i pacyfizmu, podczas gdy większość kaznodziejów kolonialnych, takich jak John Witherspoon i Jonathan Mayhew, podsycała ogień rewolucji.
Zanim ocenimy działania kolonistów, musimy przyjrzeć się fragmentom Pisma Świętego, z którymi się zmagali. Oto podsumowanie Listu do Rzymian 13:1-7, wers po wersie:
Fragment ten rozpoczyna się jasnym nakazem podporządkowania się „władzom rządzącym” (werset 1a). Zaraz po nakazie podano jego uzasadnienie: władze są bowiem ustanowione przez Boga (werset 1b). Dlatego sprzeciwianie się władzy ziemskiej jest równoznaczne ze sprzeciwianiem się Bogu (werset 2). Władcy są środkiem odstraszającym zło w społeczeństwie (werset 3); w rzeczywistości władca jest „sługą Bożym”, wymierzającym karę sprawcom zła (werset 4). Chrześcijanie powinni podporządkowywać się ludzkiej władzy nie tylko po to, aby uniknąć kary, ale także po to, aby zachować czyste sumienie przed Bogiem (werset 5). W szczególności chrześcijanie powinni płacić podatki (werset 6) oraz okazywać należny szacunek i cześć „sługom Bożym” (werset 7).
Przykazania zawarte w Liście do Rzymian 13 są dość szerokie i skierowane do „wszystkich”, bez żadnych wyjątków. W rzeczywistości, kiedy Paweł pisał te słowa, na tronie zasiadał Neron. Jeśli List do Rzymian 13 odnosi się do okrutnego i kapryśnego Nerona, to odnosi się również do wszystkich królów. Wczesny Kościół przestrzegał zasad zawartych w Liście do Rzymian 13 nawet podczas niegodziwych i opresyjnych rządów Klaudiusza, Kaliguli i Tacyta. W tym fragmencie nie ma żadnych zastrzeżeń ani „wyjątków”. Paweł nie mówi: „bądźcie poddani królowi, CHYBA ŻE jest on opresyjny” ani „musicie być posłuszni wszystkim władcom, Z WYJĄTKIEM uzurpatorów”. Jasnym przesłaniem Listu do Rzymian 13 jest to, że wszystkie rządy we wszystkich miejscach należy szanować i być im posłusznym. Każdy władca sprawuje władzę z suwerennej woli Boga (Psalm 75:7; Daniel 2:21). Przykłady z Nowego Testamentu, w których wierzący okazują właściwe posłuszeństwo i szacunek wobec władzy rządowej, można znaleźć w Łukasza 2:1-5; 20:22-25 oraz Dziejach Apostolskich 24:10 (zobacz także 1 Piotra 2:13-17).
Nie oznacza to, że Bóg aprobuje wszystko, co robią rządy, ani że królowie zawsze mają rację. Wręcz przeciwnie, Pismo Święte zawiera wiele przykładów królów pociągniętych do odpowiedzialności przez Boga (np. Księga Daniela 4). Co więcej, List do Rzymian 13 nie naucza, że chrześcijanie muszą zawsze być posłuszni władzom, bez względu na wszystko. Jedynym wyjątkiem od ogólnej zasady posłuszeństwa jest sytuacja, gdy prawa ludzkie są w bezpośredniej sprzeczności z jasno objawionym prawem Bożym. Przykłady nieposłuszeństwa obywatelskiego ludu Bożego obejmują Piotra i Jana przeciwstawiających się Sanhedrynowi (Dz 4:19; 5:29), hebrajskie położne odmawiające praktykowania dzieciobójstwa (Księga Wyjścia 1:15-17), Daniel ignorujący perskie prawo dotyczące modlitwy (Daniel 6:10) oraz przyjaciele Daniela odmawiający pokłonu przed posągiem króla (Daniel 3:14-18).
Zatem, co do zasady, powinniśmy być posłuszni rządowi; jedynym wyjątkiem jest sytuacja, w której posłuszeństwo prawu ustanowionemu przez człowieka zmusiłoby nas do bezpośredniego nieposłuszeństwa prawu Bożemu.
A co z Listem do Rzymian 13 w odniesieniu do wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych? Czy wojna ta była uzasadniona? Po pierwsze, należy zrozumieć, że wielu zwolenników wojny o niepodległość było głęboko religijnymi ludźmi, którzy uważali, że bunt przeciwko Anglii jest uzasadniony z biblijnego punktu widzenia. Oto kilka powodów, dla których tak uważali:
1) Koloniści nie postrzegali siebie jako przeciwników rządu, ale jako przeciwników tyranii. Oznacza to, że nie promowali anarchii ani odrzucenia wszelkich ograniczeń. Wierzyli, że List do Rzymian 13 naucza szacunku dla instytucji rządowej, ale niekoniecznie dla osób sprawujących władzę. Dlatego też, ponieważ popierali boską instytucję rządową, koloniści wierzyli, że ich działania przeciwko konkretnemu opresyjnemu reżimowi nie stanowiły naruszenia ogólnej zasady z Listu do Rzymian 13.
2) Koloniści wskazywali, że to sam król Anglii naruszał Pismo Święte. Twierdzili, że żaden król, który zachowywał się tak niegodziwie, nie mógł być uważany za „sługę Bożego”. Dlatego obowiązkiem chrześcijan było mu się przeciwstawić. Jak powiedział Mayhew w 1750 roku: „Bunt przeciwko tyranom jest posłuszeństwem wobec Boga”.
3) Koloniści postrzegali wojnę jako działanie obronne, a nie ofensywne. Prawdą jest, że w latach 1775 i 1776 Amerykanie przedstawili królowi formalne apele o pojednanie. Te pokojowe prośby spotkały się z użyciem siły zbrojnej i kilkoma naruszeniami brytyjskiego prawa zwyczajowego oraz angielskiej Karty Praw. W 1770 roku Brytyjczycy otworzyli ogień do nieuzbrojonych obywateli podczas masakry bostońskiej. W Lexington rozkaz brzmiał: „Nie strzelać, dopóki nie zostanie oddany strzał”. Koloniści postrzegali więc siebie jako broniących się po rozpoczęciu konfliktu przez Brytyjczyków.
4) Koloniści czytali 1 List Piotra 2:13: „Bądźcie poddani każdej władzy ludzkiej...”, i postrzegali wyrażenie „z powodu Pana” jako warunek posłuszeństwa. Rozumowanie było następujące: jeśli władza była niesprawiedliwa i uchwalała niesprawiedliwe prawa, to przestrzeganie ich nie mogło być sprawiedliwe. Innymi słowy, nie można przestrzegać niegodziwego prawa „z powodu Pana”.
5) Koloniści postrzegali List do Hebrajczyków 11 jako uzasadnienie dla oporu wobec tyranów. Gedeon, Barak, Samson i Jefte są wymienieni jako „bohaterowie wiary” i wszyscy oni brali udział w obaleniu uciskających rządów.
Można śmiało powiedzieć, że amerykańscy patrioci, którzy walczyli przeciwko Anglii, byli w pełni przekonani, że mają biblijny precedens i uzasadnienie biblijne dla swojego buntu. Chociaż ich pogląd na List do Rzymian 13 i 1 List Piotra 2 jest błędną interpretacją (w tych fragmentach nie ma żadnych zastrzeżeń dotyczących posłuszeństwa), było to popularne nauczanie w tamtych czasach. Jednocześnie argument samoobrony (punkt 3 powyżej) jest przekonującym i istotnym uzasadnieniem wojny.
Nawet jeśli rewolucja amerykańska była naruszeniem Listu do Rzymian 13, wiemy, że patrioci działali w dobrej wierze w imię chrześcijańskiej wolności i wiemy, że w kolejnych latach Bóg sprawił wiele dobra dzięki wolności, która została w ten sposób zdobyta.
English
Czy rewolucja amerykańska stanowiła naruszenie Listu do Rzymian 13:1-7?
