Soru
Komünyon için şarap mı, yoksa üzüm suyu mu kullanılmalıdır?
Yanıt
Komünyonda şarap sunmanın (ve/veya almanın) kabul edilir bir şey olup olmadığı Hristiyanlar arasındaki geçerli bir tartışmadır. Bu konuyu incelerken, kâsenin içindeki sıvının temsil ettiği Rabbimiz ve Kurtarıcımız’ın kanının Yeni Antlaşma’yı tesis etmesi olan daha büyük konuyu gözden kaçırmayalım.
İlk olarak, Kutsal Yazılar’daki şarap konusuna genel bir şekilde bakalım. Eski Antlaşma zamanlarında şarap içildiği gayet açıktır. Şarabın ilk kez kötüye kullanılışını Nuh sarhoş olup çadırında çıplak yattığında görüyoruz (Yaratılış 9:21). Daha sonra kral Melkisedek’in Avram’a şarap verdiğini görüyoruz (Yaratılış 14:17-18). Mısır’dan Çıkış 29:40’da Tanrı kurbansal sistemin bir parçası olarak şarap kullanımını buyurur. Davut kral yapıldığında, adamları üç gün boyunca yemekler ve şarapla ziyafet yaptılar (1. Tarihler 38-40). Hatta, Mezmur 104:15 bizlere, Tanrı’nın şarabı “insanların yüreklerini sevindirmek” için yarattığını söyler. Ayrıca RAB’bin bir gün halkı için, “dinlendirilmiş seçkin şarapların” sunulduğu zengin bir şölen vereceği vaadine sahibiz (Yeşaya 25:6).
Yeni Antlaşma olan İncil’de İsa’nın gerçekleştirdiği ilk mucize Kana’daki düğünde suyu şaraba çevirmekti (Yuhanna 2:1-11). Ve Rabbimiz sadece Kendisi şarap içmekle kalmadı (Luka 7:34) cennette bizimle şarap içeceğini de söyledi (Matta 26:29). Buna ek olarak Elçi Pavlus, Timoteos’a midesinin iyileşmesi için “sadece su” yerine, şarap içmesini öğütlemiştir (1. Timoteos 5:23).
(Kutsal Kitap’ta şaraptan sıklıkla söz edilmesine karşın, sarhoşluğun hiçbir zaman kabul görmediği açıktır. Efesliler 5:18 bunu epey açık bir şekilde bildirir: “Şarapla sarhoş olmayın, bu sizi sefahate götürür.”
Bu yüzden, komünyon sırasında şarap içme taraftarı olanların tezlerini savunabilmeleri için yeterli ayetler vardır ve (Nuh hariç) yukarıdaki örnekler, şarabın doğru ve ölçülü bir şekilde kullanıldığında gerçekten de iyi bir şey olabileceğini yansıtmaktadır.
Şarabın kullanılmaması gerektiğini düşünenler de inandırıcı iddialarda bulunurlar ve onlar da Kutsal Yazılar’dan kaynaklar gösterirler. Örneğin, şu ayetlerde yer alan şarap konusundaki uyarılara bakınız: Süleyman’ın Özdeyişleri 4:17; 20:1 ve 23:29-32. Ve Levililer 10:9‘da Rab Harun’a, kendisi ve oğullarının Buluşma Çadırı’na gittiklerinde şarap içmemelerini, bunun cezasının ölüm olacağını söylemişti.
Rab’bin Sofrası’nda şarap mı, üzüm suyu mu? Kutsal Kitap’ta, bir tanesinin tercih edildiğini ya da daha kabul edilir olduğunu söyleyen kati bir kural yoktur. Hatta, Rab’bin Sofrası’nı ele alan ayetler, “şarap” ya da “üzüm suyu” sözlerini hiç söylemeden sadece “kâse” der. Ancak, göz önünde bulundurulması gereken bazı pratik konular vardır. Eğer alkolün varlığı herhangi bir şekilde dikkati dağıtacaksa, o zaman bu geçerli bir endişedir. Hiçbir kilisenin birisini, inancı alkol kullanımının aleyhinde olduğu için geri çevirmeyeceği kesindir. Mesih’in kiliseye, “Her içtiğinizde beni anmak için böyle yapın” talimatını vermişti (1. Korintliler 11:25). Şarabın varlığının birisinin dikkatini dağıtması ve böylece Mesih’in buyruğuna saygısızlık etmesine yol açması çok yazık olur.
Tanrı Sözü’nün hiçbir yerinde, kâsenin içeriğinin fermantasyon düzeyiyle ilgili bir şart görmüyoruz. Yine de, eğer birisi Kurtarıcı’yı en iyi şekilde nasıl onurlandıracağı konusunda kuvvetli bir inanç sahibiyse, o inancı gerçekleştirmesinde bir sakınca yoktur. Ancak kâsenin neyi temsil ettiğini unutmamalı ve bu ve kişisel görüş konularında bir kardeşi yargılamamak konularında dikkatli olmalıyız.
English
Komünyon için şarap mı, yoksa üzüm suyu mu kullanılmalıdır?
