www.gotquestions.org/Polski



Pytanie: Co to znaczy, że Bóg jest święty, święty, święty?

Odpowiedź:
Wyrażenie „święty, święty, święty” w całej Biblii pojawia się dwukrotnie, raz w Starym Testamencie (Księga Izajasza 6.3) i raz w Nowym Testamencie (Księga Objawienia 4.8). W tych dwóch przypadkach wyrażenie to jest wypowiedziane lub wyśpiewane przez anielskie stworzenia, i za każdym razem pojawia się jako wizja człowieka, który przebywa w obecności Bożego tronu: po raz pierwszy przez proroka Izajasza, a później przez apostoła Jana. Zanim zastanowimy się nad świętością Boga wypowiedzianą trzykrotnie, ważne jest abyśmy zrozumieli czym dokładnie jest Boża świętość.

Bożą świętość jest najtrudniejszą kwestią do wytłumaczenia jeśli chodzi o Boży charakter, częściowo ponieważ jest to jeden z ważniejszych aspektów, jakiego pozbawiony jest człowiek. Jesteśmy stworzeni na podobieństwo Boże i wiele jego cech posiadamy, oczywiście w mniej doskonałej formie- miłość, miłosierdzie, wierność itp. Lecz niektóre z Bożych cech nigdy nie będą udziałem człowieka- Bożego stworzenia- wszechobecność, wszechwiedza, wszechmoc czy Boża świętość. Boża świętość jest czymś, co odróżnia Boga od jego stworzeń, co sprawia że jest zupełnie wyjątkowy w odniesieniu do wszystkiego innego. Boża świętość jest czymś więcej aniżeli jedynie jego doskonałością i bezgrzeszną naturą; w niej kryje się jego unikatowy charakter. Jego transcendentność. Boża świętość dotyczy tajemnicy jego wielkości i sprawia w nas zachwyt, gdy odrobinę zaczynamy rozumieć czym jest jego majestat.

Izajasz był naocznym świadkiem Bożej świętości, a opisał ją w 6 rozdziale Księgi Izajasza. Izajasz był prorokiem Boga żywego i sprawiedliwym człowiekiem, lecz jego reakcja na objawienie Bożej świętości sprawiła, że dostrzegł w sobie swoją grzeszność i wołał o zachowanie życia (Księga Izajasza 6.5). Nawet anioły przebywające przed Bożym obliczem, te które śpiewały: „Święty, święty, święty jest Pan Zastępów,” zasłaniały swoje oblicze i swoje stopy sześcioma skrzydłami. Niewątpliwie zasłanianie twarzy i stóp jest reakcją na zachwyt przebywania w Bożej obecności (2 Księga Mojżeszowa 3.4-5). Serafin zakrywa się na tyle, na ile jest to możliwe przed obliczem Boga, tak jakby uświadamiał sobie własną wartość w obecności Jedynego Świętego. I jeśli taki czysty i święty serafin okazuje taką cześć w obecności Boga, to o ileż bardziej my- skażone i grzeszne stworzenie- powinniśmy okazać cześć gdy przychodzimy do Niego! Cześć, jaką Bogu okazują anioły powinna przypominać nam nasze nastawienie gdy w pośpiechu i bezmyślnie stajemy w jego obecności, co niestety często czynimy, bo nie rozumiemy jego świętości.

Wizja Jana, który stał przed tronem Bożym w 4 rozdziale Księgi Objawienia, była podobna do tej jaką przedstawił prorok Izajasz. Pojawiły się ponownie stworzenia przebywające dookoła tronu Bożego, które wołały: „Święty, święty, święty jest nasz Pan, Bóg Wszechmogący” (Księga Objawienia 4.8) przebywając w zachwycie i czci Jedynego Świętego. Jan dalej opisuje wygląd tych stworzeń, które oddają Bogu chwałę, cześć i uwielbienie, będąc przy jego tronie. Ciekawe jest to, że Pawłowa wizja Boga przy tronie jest inna aniżeli Izajasza. Jan nie upada w zachwycie i przerażeniu w Bożej obecności, gdy uświadamia sobie swoją grzeszność, być może dlatego że Jan już spotkał się ze zmartwychwstałym Chrystusem na początku swojej wizji (Księga Objawienia 1.17). Chrystus położył na nim swoją dłoń i powiedział, aby się nie bał. W podobny sposób i my możemy przyjść do tronu łaski, jeśli ręka Chrystusa na nas spoczęła, dzięki jego sprawiedliwości zamienionej na krzyżu za nasze grzechy (2 Koryntian 5.21).

Lecz z jakiego powodu pojawia się trzykrotne powtórzenie „święty, święty, święty” (w Teologii nazywanym trisagionem)? Trzykrotne powtórzenie imienia czy wyrażenia było dość popularną praktyką wśród Żydów. W Księdze Jeremiasza 7.4, Żydzi przedstawieni przez proroka trzykrotnie wymawiają: „Świątynia Pańska”, wyrażając tym samym mocne przekonanie co do swojego uwielbienia, mimo iż było to obłudne i nieszczere. Księga Jeremiasza 22.29, Księga Ezechiela 21.27 oraz 1 Księga Samuela 18.23 zawiera podobne, trzykrotne wyrażenia. Zatem, gdy aniołowie zebrani wokół tronu Bożego wołają do siebie, „Święty, święty, święty”, okazują tym samym siłę i pasję związaną z prawdą wielkiego, świętego Boga, co w sposób charakterystyczny wyraża jego majestat i dostojeństwo.

Poza tym trisagion wskazuje na trójjedność natury Boga, trzech Osób w Jednym Bogu, w swojej świętości i majestacie równe sobie. Jezus Chrystus jest Jedynym Świętym, którego grób nie pokona, ale który zmartwychwstał, został wywyższony i siedzi po prawicy Bożej (Dzieje Apostolskie 2.26; 13.33-35). Jezus jest „Świętym i Sprawiedliwym” (Dzieje Apostolskie 3.14), którego śmierć na krzyżu umożliwia nam przychodzenie do tronu świętego Boga bez wstydu. Trzecia Osoba Trójcy- Duch Święty- w swoim imieniu podkreśla istotę Boga.

I na koniec, dwie wizje aniołów wołających przy tronie, „Święty, święty, święty” w jasny sposób wskazuje, że Bóg jest ten sam w obu testamentach. Ludzie często myślą, że Bóg w Starym Testamencie jest Bogiem gniewu, natomiast Bóg Nowego Testamentu jest Bogiem miłości. Lecz Izajasz i Jan przedstawiają spójny obraz naszego świętego, pełnego majestatu i czci Boga, który się nie zmienia (Księga Malachiasza 3.6), który jest ten sam wczoraj, dzisiaj i na wieku (Hebrajczyków 13.8), „w nim nie ma żadnej odmiany ani nawet chwilowego zaćmienia” (Jakuba 1.17). Boża świętość jest wieczna, tak jak i On sam.

© Copyright Got Questions Ministries