Vraag: "Wat waren de verschillende zendingsreizen van Paulus?"
Antwoord:
Volgens het Nieuwe Testament heeft Paulus drie zendingsreizen gemaakt om de boodschap van Christus te verspreiden in Klein-Azië en Europa. De apostel Paulus was een goedopgeleide Jood in een leidende positie en zijn naam was Saulus. Hij woonde in Jeruzalem net na de dood en opstanding van Christus en deed zijn best om de Christelijke kerk te vernietigen. Hij nam zelfs deel aan de executie van de eerste Christenmartelaar, Stefanus (Handelingen 7:55–8:4).
Maar toen hij op weg was naar Damascus om daar nog meer Christenen te vinden en gevangen te nemen, ontmoette Paulus de Heer. Hij kreeg berouw en wendde zich in geloof tot Jezus Christus. Na zijn ervaring probeerde hij Joden en Christenen te overtuigen van zijn levensveranderende bekering. Velen wantrouwden en vermeden hem. Christenen zoals Barnabas aanvaardden hem echter en spraken zich voor hem uit. Samen werden ze missiepartners.
Tijdens drie verschillende zendingsreizen—die elk een aantal jaren in beslag namen—predikte Paulus het nieuws van Jezus in vele kuststeden en handelsplaatsen. Onderstaand een korte samenvatting van deze zendingsreizen.
Eerste missiereis (Handelingen 13-14): door God geroepen om het nieuws over Christus te verkondigen, verlieten Paulus en Barnabas de kerk van Antiochië in Syrië. In eerste instantie bestond hun evangelisatie uit het prediken in de plaatselijke synagogen. Maar toen vele Joden Christus afwezen, beseften de missionarissen dat God hen riep om bij de niet-Joden te getuigen.
Vanwege zijn sterke getuigenis van Jezus veranderde Saulus de vervolger in Paulus de vervolgde. Mensen die zijn boodschap van verlossing door Jezus Christus verwierpen, probeerden hem tegen te houden en hem kwaad te doen. In één stad werd hij gestenigd en voor dood achtergelaten. Maar God spaarde zijn leven. Ondanks rechtsprocessen, mishandelingen en periodes in de gevangenis bleef hij prediken over Christus.
De prediking van Paulus bij de niet-Joden veroorzaakte onenigheid over de vraag wie gered konden worden, en hoe. In de periode tussen zijn eerste en tweede missiereis nam hij deel aan een conferentie in Jeruzalem waar de weg naar verlossing besproken werd. De uiteindelijke consensus was dat de niet-Joden Jezus konden aanvaarden zonder zich aan de Joodse tradities te onderwerpen.
Tweede missiereis (Handelingen 15:36-18:22): Na een hernieuwd verblijf in Antiochië waar hij de kerk aldaar opbouwde, was Paulus klaar om een tweede missiereis te ondernemen. Hij vroeg Barnabas om hem te begeleiden en de kerken te bezoeken waar ze tijdens hun eerste missiereis geweest waren. Maar een meningsverschil was er de oorzaak van dat hun wegen zich scheidden. God maakte hun onenigheid tot een voordeel, want nu waren er twee missieteams. Barnabas ging naar Cyprus met Johannes Marcus, en Paulus nam Silas mee naar Klein-Azië.
In Zijn voorzienigheid leidde God Paulus en Silas naar Griekenland, waardoor het Evangelie naar Europa kwam. In Filippi werden de missionarissen geslagen en gevangen gezet. Verheugd als ze waren dat ze vanwege Christus mochten lijden, zongen ze in de gevangenis. Plotseling veroorzaakte God een aardbeving waardoor de deuren van de cel zich openden en de mannen uit hun ketenen bevrijd werden. De verbaasde gevangenisbewaarder en zijn familie geloofden in Christus, maar de autoriteiten smeekten hen om te vertrekken.
Op doorreis naar Athene predikte Paulus voor een nieuwsgierig publiek op de Areopagus. Hij verkondigde de enige ware God die door de mensen gekend en aanbeden kan worden zonder zelfgemaakte beelden. Wederom kwamen sommigen tot geloof en anderen niet.
Paulus onderwees degenen die in Christus geloofden en organiseerde hen in gemeenten en kerken. Tijdens zijn tweede missiereis kreeg Paulus vele leerlingen die afkomstig waren uit allerlei lagen van de bevolking: een jongeman die Timoteüs heette, een zakenvrouw met de naam Lydia en het echtpaar Aquila en Priscilla.
Derde missiereis (Handelingen 18:23-20:38): gedurende de derde reis van Paulus predikte hij geestdriftig in Klein-Azië. God bevestigde zijn boodschap met wonderen. Handelingen 20:7-12 verhaalt hoe Paulus in Troas een bijzonder lange toespraak hield. Een jongeman die in een raamopening op de derde verdieping zat, viel in slaap en uit het raam. Men dacht dat hij dood was, maar Paulus wekte hem weer tot leven.
De nieuwe gelovigen in Efeze, die voorheen betrokken waren geweest bij occultisme, verbrandden hun magische boeken. Maar de makers van afgodsbeelden waren niet blij met hun verlies aan inkomsten vanwege deze ene ware God en Zijn Zoon. Een zilversmid genaamd Demetrius begon een rel die zich over de hele stad verspreidde en waarbij hun godin Artemis geprezen werd. Paulus trok rechtszaken als het ware aan. De vervolging en tegenstand sterkten uiteindelijk de ware Christenen en verspreidden het Evangelie.
Aan het eind van de derde missiereis van Paulus wist hij dat hij spoedig gevangen genomen en waarschijnlijk gedood zou worden. Zijn laatste woorden aan de kerk in Efeze tonen zijn toewijding tot Christus: “U weet hoe ik te midden van u geleefd heb, vanaf de eerste dag dat ik in Asia was: ik heb de Heer in alle nederigheid gediend en heb al het verdriet en de beproevingen als gevolg van de samenzweringen van de Joden doorstaan. U weet ook dat ik alles bekend heb gemaakt wat uw welzijn ten goede komt en dat ik u daarover in het openbaar en thuis heb onderricht. Zowel Joden als Grieken heb ik opgeroepen zich te bekeren tot God en te geloven in Jezus, onze Heer. Nu ben ik op weg naar Jeruzalem, gedreven door de Geest, zonder te weten wat me daar te wachten staat, behalve dan dat de heilige Geest me in iedere stad verzekert dat gevangenschap en vervolging mijn deel zullen zijn. Ik hecht echter niet de minste waarde aan het behoud van mijn leven, als ik mijn levenstaak maar kan voltooien en de opdracht uitvoeren die ik van de Heer Jezus ontvangen heb: getuigen van het evangelie van Gods genade.” (Handelingen 20:18-24).
Sommige Bijbelgeleerden zijn van mening dat er nog een vierde missiereis was, en de vroegchristelijke geschiedenis lijkt dat te bevestigen. Aan de andere kant is er geen sluitend bewijs in de Bijbel dat er een vierde reis was, aangezien die dan zou hebben plaatsgevonden na het slot van het boek Handelingen.
Het doel van alle zendingsreizen van Paulus was hetzelfde: Gods genade en de vergeving van de zonden door Christus verkondigen. God gebruikte de evangeliebediening van Paulus om het Evangelie naar de niet-Joden te brengen en de kerk te vestigen. Zijn brieven aan de kerken zoals die in het Nieuwe Testament vastgelegd zijn, ondersteunen nog steeds het kerkelijk leven en de kerkelijke doctrine. Hoewel Paulus alles opofferde, waren zijn zendingsreizen waard wat ze hem gekost hebben (Filippenzen 3:7-11).
