Ερώτηση
Πρέπει ο χριστιανός να έχει χόμπι;
Απάντηση
Χόμπι είναι κάτι που κάνουμε για ευχαρίστηση ή χαλάρωση πέραν της κανονικής εργασίας μας. Για παράδειγμα, μπορεί να είναι η πεζοπορία, η ξυλουργική, το παίξιμο ενός μουσικού οργάνου, το διάβασμα, το παίξιμο παιχνιδιών ή ένα σωρό άλλες απασχολήσεις. Ο Θεός γνωρίζει ότι χρειαζόμαστε χαλάρωση και ψυχαγωγία από καιρού σε καιρό, αλλά έχουμε ανάγκη μιας καθαρής και διαπνεόμενης από ευσέβεια ψυχαγωγίας και όχι κοσμικής και αμαρτωλής. Έτσι, είναι κακό να έχουν χόμπι οι χριστιανοί; Όχι απαραίτητα. Τα περισσότερα χόμπι είναι ουδέτερα και δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά. Το κλειδί είναι η στάση που κρατάει κάποιος που συμμετέχει σ’ ένα χόμπι.
Ο Παύλος έγραψε τούτο, «και κάθε τι, ό,τι αν κάνετε, με λόγο ή με έργο, όλα να τα κάνετε στο όνομα του Κυρίου Ιησού, ευχαριστώντας διαμέσου αυτού τον Θεό και Πατέρα» (Κολοσσαείς 3:17). Έγραψε ακόμη, «Είτε, λοιπόν, τρώτε είτε πίνετε είτε κάνετε κάτι, τα πάντα να τα κάνετε για την δόξα τού Θεού» (Α΄ Κορινθίους 10:31). Το πραγματικό βαρόμετρο για τα χόμπι μας πρέπει να είναι κατά πόσον αυτά δοξάζουν τον Θεό, κατά πόσον ή όχι τα βλέπουμε ως δώρα τού Θεού για τα οποία είμαστε ευγνώμονες, και κατά πόσον ή όχι απομακρύνουν την προσοχή μας από Αυτόν. Μεγάλο μέρος τής διασκέδασης σήμερα έχει τις ρίζες της στην αμαρτία, την οποία δοξάζει και ταΐζει την έντονη επιθυμία τής σάρκας και την επιθυμία τών οφθαλμών. Πρέπει να προσέχουμε ώστε τα χόμπι μας να μην ριζώνουν στην αμαρτία.
Τα χόμπι μας μπορεί να είναι κάτι κακό αν τα έχουμε με σκοπό να δραπετεύσουμε από τον Θεό ή αν κρατάμε λάθος στάση. Μπορούμε να συμμετέχουμε σε αθλήματα απολαμβάνοντας την συναδελφικότητα και την άσκηση που προσφέρουν. Αλλά αν η ανταγωνιστική μας φύση μάς κάνει να βρίζουμε όταν χάνουμε ή δεν παίζουμε καλά, αν λέμε ψέματα στην κάρτα που σημειώνουμε το σκορ, ή αν αρχίσουμε να βλέπουμε τους αντιπάλους μας ως εχθρούς, τότε αυτό είναι κακό και δεν δοξάζει τον Θεό. Τα αθλήματα καθ’ εαυτά δεν είναι κάτι κακό αλλά η συμμετοχή μας σ’ αυτά καθίσταται αμαρτωλή εξαιτίας της προσέγγισής μας και της στάσης μας προς αυτά. Αλλά αν απολαμβάνουμε τις δραστηριότητες αυτές εκφράζοντας ευγνωμοσύνη στον Θεό και η συμμετοχή μας σ’ αυτές δεν εμποδίζει την σχέση μας μαζί Του, τότε το άθλημα ή το χόμπι ασκεί μια θετική επιρροή στην ζωή μας.
Ο πειρασμός με τα χόμπι είναι να τα χρησιμοποιήσουμε ως μέσο φυγής από την ζωή και κατά συνέπεια από τον Θεό. Μπορούν να μας κλέψουν τον χρόνο, να γίνουν είδωλα στην ζωή μας και να μας αποσπάσουν την προσοχή από το να δοξάζουμε τον Θεό με ό,τι κάνουμε. Έχουμε θαυμάσια ελευθερία εν τω Χριστώ αλλά ο Παύλος μάς προειδοποίησε: «Εσείς, αδελφοί, προσκληθήκατε σε ελευθερία· μονάχα, μη μεταχειρίζεστε την ελευθερία για αφορμή τής σάρκας, αλλά με την αγάπη υπηρετείτε, ως δούλοι, ο ένας τον άλλον. (Γαλάτας 5:13).
Επαναλαμβάνουμε πως τα χόμπι δεν είναι οπωσδήποτε κάτι κακό, αλλά όταν μας αναλώνουν και παίρνουν τα μάτια μας από τον Χριστό, τότε γίνονται σίγουρα κάτι κακό. Ακόμη και τα πλέον αθώα χόμπι που μας αναλώνουν γίνονται εμπόδια που πρέπει να παραμερίσουμε διότι μας καθυστερούν στον αγώνα μας, που είναι η χριστιανική ζωή (Εβραίους 12:1). Μία καλή δοκιμή είναι τούτη: πόσο σημαντικό για μένα είναι αυτό το χόμπι; Είναι αρκετός ο Κύριος μόνο; Αν στερούμουν αυτό το χόμπι, θα συνέχιζα να είμαι ικανοποιημένος εν τω Χριστώ; Έτσι, ναι, οι χριστιανοί μπορούν να έχουν χόμπι αλλά χρειάζεται να σιγουρευτούμε πως αυτά δεν αντικαθιστούν ποτέ τον Χριστό. Αυτός είναι ο πειρασμός και χρειάζεται να είμαστε βέβαιοι ότι τον αποφεύγουμε.
English
Πρέπει ο χριστιανός να έχει χόμπι;
