سوال
اگر عیسی مسیح کفاره گناهان است پس چرا به جای روز کفاره گناهان در ایام پسح مصلوب شد؟
جواب
هر یک از قربانی های عهد قدیم نمونه ای از عیسی مسیح هستند. قربانی پسح، یا پَسکل، نوعی از قربانی مانند عیسی مسیح به عنوان بره خداوند بود. بره پسح باید نر و بی عیب و نقص می بود و هیچیک از استخوانهایش نباید می شکست. عیسی مسیح این تصویر را به طور کامل به سرانجام رسانید. همانطوری که اسرائیلی ها خون بره قربانی را به نشانه ایمان شان به کار می بردند، ما نیز سردر قلب خود را به خون پاک عیسی مسیح آغشته می کنیم. عیسی مسیح « برهٔ عید پِسَح ماست که قربانی شده است» (اول قرنتیان فصل 5 آیه 7).
گاهی با این عقیده مخالفت می شود که قربانی پسح، کفاره گناهان نبود بلکه کفاره گناهان برای یهودیان از طریق قربانی های روز یوم کیپور (روز کفاره) فراهم میشد. بنابراین عیسی مسیح یعنی کسی که در ایام پسح قربانی شد و در عهد جدید «پسح ما» گفته می شود، نمیتواند کفاره ی گناهان باشد.
این اختلاف نظر را می توان به دو شکل پاسخ داد. اول با نشان دادن این حقیقت که عیسی مسیح چگونه سمبل کامل یوم کیپور است. عیسی مسیح بار تمام گناهان ما را به دوش خودش کشید (اول پطرس فصل 2 آیه 24) و به جای همه مُرد (عبرانیان فصل 2 آیه 9). او با این کار قربانی بهتری از قربانی های یوم کیپور ارائه داد، برای اینکه قربانی عیسی مسیح همیشگی و اختیاری بود و تنها یک گناه را پاک نکرد بلکه همه ی گناهان را آمرزید (عبرانیان فصل 9 آیه های 8 تا 14).
دومین مورد این است که قربانی پسح در سنت یهودیان واقعا یک کفاره در نظر گرفته میشد؛ بره ای که گناه را از نظر خدا پاک می کرد. بره قربانی برای فرونشاندن خشم خدا از گناه کشته میشد و به این شکل گناهان اهدا کننده قربانی بخشیده میشد. راشی، مفسر معروف و مورد احترام یهودی در قرون وسطی، اینگونه بخش مورد نظر در کتاب خروج را تفسیر می کند: «من خون پسکل (پسح) را می بینیم و شما را مورد رحمت خود قرار می دهم ... من با خون پسح و خون ختنه بر شما رحم می کنم» (Ex. R. 15, 35b, 35a)
در طی دهمین و آخرین بلای نازل شده در مصر، قربانی پسح جان یهودیان را به معنای واقعی کلمه نجات داد (خروج فصل 12 آیه 23). نخست زادگان بر اساس ماهیت نجات بخشی خون قربانی پسح زنده ماندند . راشی به این شکل تفسیر می کند: «مانند این است که پادشاه به پسرانش بگوید: می دانید که متهمان به مرگ را محکوم و مجازات خواهم کرد. بنابراین هدایایی به من بدهید تا اگر روزی در محضر قضاوت من قرار گرفتید بتوانم از اتهام شما بگذرم. خداوند نیز به اسرائیلی ها چنین گفت: من به مجازات های مرگ می پردازم ولی می گویم که چگونه به شما رحم خواهم کرد؛ به خاطر خون پسح و خون ختنه برای شما کفاره خواهم داد»(تفسیر شماره Ex. R. 15.12 از خروج فصل 12)
بره های پسح در آن شب داوری و نجات،کفاره گناهان یهودیان مومن به خدا شدند. خاخام ابراهام ابن عزار نیز پسح را با کفاره مرتبط می داند: «خون جلوی درها، کفاره کسانی بود که قربانی پسح را تقدیم کرده بودند و همچنین نشانه ای برای فرشته مرگ بود تا از آن خانه عبور نکند و به اهالی آن خانه آسیبی نرساند» (سونسیکو چوماش، ص. 388)
یحیی تعمیده دهنده با دیدن عیسی مسیح به او اشاره کرد و گفت، «نگاه کنید! این همان برّه‌ای است که خدا فرستاده تا برای آمرزش گناهان تمام مردم دنیا قربانی شود» (یوحنا فصل 1 آیه 29). عیسی مسیح «بره ی پسح» است، چراکه در برابر متهم کنندگانش سکوت کرد (اشعیا فصل 53 آیه 7) و مرگ او خشم خدا را فرونشاند و زندگی کسانی که به او ایمان آوردند را نجات داد و به کسانی که برده گناه بودند رهایی بخشید.
English
اگر عیسی مسیح کفاره گناهان است پس چرا به جای روز کفاره گناهان در ایام پسح مصلوب شد؟
